Werken in Puyo

Wat een week! 

Op zondag leek even alles mis te gaan, niemand stond mij op te wachten in Puyo, niemand wist waar ik moest slapen, ik snapte niks meer van Spaans en dus voelde ik mij heel even heel eenzaam. 

Gelukkig werd ik uiteindelijk door Arthur en Luisa opgehaald. Zij zijn ook vrijwilligsters bij 'instituto educacio especial Puyo' en zitten hier nu 3 weken en blijven in totaal 12 maanden. Omdat ook zij niet wisten waar ik heen moest hebben zij de baas gebeld (zij kunnen beide vloeiend Spaans) en bleek dat ik met hun mee mocht naar huis. 

En wat voor huis ik heb? Ik woon in de plaatselijke kerk! Oké, niet in maar in een zijgebouw van de kerk. Vroeger woonde hier een groep nonnen maar het stond al een tijd leeg en nu hebben ze het opengesteld voor vrijwilligers. Ik betaal het grote bedrag van $70,- per maand, wel staat daar tegen over dat ik elke avond 2u lang naar kerkmuziek moet luisteren en dat ze op zondag 3 diensten in de ochtend hebben met muziek, 6u, 8u en 10u.... 

De school geeft toegang tot 120 kinderen. Dit zijn vele verschillende kinderen met verschillende beperkingen. Alle kinderen heb een fysieke beperking maar vaak is dit gepaard met een geestelijke beperking. De kinderen komen om 8u, krijgen dan ontbijt en gaan daarna naar hun groep. Hier krijgen ze om 10u een fruithap waarna ze weer een activiteit doen. Tussen 12u en 13u krijgen ze nog lunch en daarna zit de dag er voor hun op. 
De school word gesubsidieerd door de overheid en omdat ze er zeker van willen zijn dat deze kinderen genoeg te eten krijgen krijgen ze hier zoveel. 

De eerste dag ben ik welkom geheten door de directeur en heb ik een uitgebreide rondleiding gekregen. Verder heb ik toen bij verschillende groepen gekeken. Ik kwam als snel tot de conclusie dat de kinderen hier veel liefde krijgen (ik ook hier hoor, krijg seker 50 knuffels pers dag van ze) maar dat er voor aanpassingen of hulpmiddelen geen kennis in huis is. Kortom er is werk voor 120 kinderen en ik ben maar in mijn eentje.. 
De volgende dag heeft Luisa besloten dat ze in ieder geval de eerste maand mij gaat helpen met het maken van de aanpassingen. Ook fijn voor mij dat ze mij kan helpen met het Spaans.

Waar te beginnen met zoveel kinderen? En vooral zoveel projecten? Ik word bijna elke dag door een leraar geroepen of ik niet even naar een kind kan kijken. Elke leraar wilt wel 10 dingen voor haar/zijn groep. Uiteindelijk heb ik besloten om te beginnen met een project waar meer dan 1 kind baat bij zal hebben. 
Circa 15 kinderen hebben moeite om hun hoofd recht op te houden, als deze niet word ondersteund valt die naar achter of naar links of rechts. Luisa en ik hebben daarom verschillende kussentjes gefabriceerd en uiteindelijk hebben we de beste gekozen om in productie te nemen. En om deze zo in productie te nemen dat de leraren het ook zelf kunnen gaan maken. Het kussentje doet een beetje denken aan een reis kussentje, alleen dan zit die nog aan de voorkant vast geklikt zodat deze bij hevig bewegen niet afvalt. Het is niet de bedoeling dat de kinderen dit 24/7 gaan dragen maar voor sommige momenten (concentratie bijvoorbeeld) is dit handig, 
Iedereen is razend enthousiast, wat natuurlijk erg leuk is. Daarom doe je het ook. Het is eigenlijk zo iets kleins maar simpel te maken. 
Deze week zullen we de kussentjes afronden en zullen we verder gaan met een rugorthese, aangepast bestek, een aangepaste tafel en stoel. Genoeg te doen! 

In het weekend ben ik vrij en daarom ben ik met 2 andere vrijwilligsters naar Latacunga geweest. Hier hebben we een prachtige krater bezocht: Quilotoa en hebben we het mama negra festival meegemaakt, super! 

Wat het festival precies in houd, ik snap het nog steeds niet... En de mensen daar weten het ook niet precies. Het is een mega lange parade En er lopen allemaal mannen rond met zwart geschilderde hoofden, clowns, mensen die offeringen dragen maar er word vooral veel gedanst en muziek gemaakt. 

Dat was het weer lieve volgers, nogmaals dank voor alle lieve berichtjes en mailtjes! 

Dikke kus uit Ecuador, ook van alle 120 kinderen!