Verborgen schatten in Ecuador.

Ik kan je vertellen.. dat zijn er heel wat! Naast de beeldschone natuur, steden en natuurlijk de Galapagos opzich heb ik ook nog 120 verborgen schatten op school rond lopen. Stuk voor stuk verdienen zij een plaatsje in mijn hart, ja nu al. De een wat meer dan de ander (er zitten ook een paar behoorlijk agressieve kinderen op school) maar een paar hebben mijn hart gestolen en neem ik het liefst mee naar naar Nederland. Daarom nu een blog over een paar wonderschone schatten uit Ecuador.

Maria Christiana en Erica
Maria Christina zit in een rolstoel, heeft scoliose, praat bijna niet, is spastisch en is zwakbegaafd. Zij was een van mijn eerste projecten, haar EVO (Enkel-Voet-Orthese) zat niet lekker en droeg zij daarom niet. Doordat zij deze niet droeg groeiden haar voeten nog schever. Ik heb deze EVO's aangepast zodat deze niet meer irriteerde aan haar voet en de moeder gesproken dat ze deze EVO's echt moet dragen. Kortom Maria Christina heeft nu altijd keurig hoog opgetrokken sokken aan met haar EVO's eroverheen. 

Erica heeft niks lichamelijk maar is ook zwakbegaafd. Omdat Maria Christina niet uit haar rolstoel kan duwt haar beste vriendin Erica haar altijd overal heen en maken ze samen heel veel plezier. Vooral als ze samen tanden moeten poetsen (na het ontbijt) hoor je ze altijd schreeuwend van plezier bij de wasbak.

Als ze mij zien word Maria Christina behendig naar mij toegereden en krijg ik een knuffel van Erica en Maria Christina begint altijd heel vrolijk te lachen en te zwaaien. Kortom samen is dit het perfecte koppel en ik hoop dat ze nog lang beste vriendinnen zullen blijven. 

Karin 
Karin is lichamelijk bijna geheel beperkt en heeft hulp nodig met alles, zij is alleen behoorlijk pienter en puzzelt puzzels waar je u tegen zegt. Ook zij zit in een rolstoel. 

De rolstoel is van school en blijft dus ook op school en daarom komt haar moeder haar elke morgen brengen en halen te voet met Karin op haar rug gebonden. Vaak zie je het alleen bij kleine kinderen maar goedlachse Karin van 9 jaar ook. 

Karin kijkt graag om zich heen en herkend de gringo's (buitenlanders) uit duizenden. Alle gringo's verwelkomt zij altijd vrolijk. Geschreeuw, gelach en onhandig gezwaai laten je wel naar haar kijken. Een zwaai en een lach terug maken haar lach en geschater nog groter waardoor jezelf ook vrolijk verder kan. 

Voor Karin heb ik de voetbeugels van haar rolstoel gezocht, afgesteld op de juiste hoogte en na het kopen van de juiste bouten op haar rolstoel gemonteerd. Kortom iets kleins om te doen maar het moet wel door iemand gedaan worden en tot op heden deed niemand dat. 

Esteban 
Esteban is mijn kleine vriend. Ja klein is die zeker. Esteban is 10jr en is maar net langer dan mijn benen. Esteban heeft een groeistoornis en zijn heupen staan gedraaid waardoor zijn benen ook verkeerd staan. Hij loopt dan ook anders dan anderen maar kan overal komen zonder hulp. 

Esteban is een grote flirt en werpt regelmatig handkusjes naar mij toe gevolgd door een knuffel. Helaas is mijn Spaans nog steeds niet goed en aangezien Esteban ook niet heel duidelijk praat versta ik er grofweg niks van. Dat maakt onze band er niet minder om want elke dag krijg ik meer knuffels van hem. Daarnaast heeft die ontdekt waar ik werk en dus komt die regelmatig langs om wat aandacht te zoeken. En als ik op de naaimachine aan het werk ben kruipt die het liefst op schoot. 

Israël 
Israël heb ik hier al eerder laten zien. Hij is bijna blind, zegt alleen ooh/aah/uhhhmm en is behoorlijk brutaal. Het liefst loopt die de hele dag uit z'n lokaal opzoek naar avontuur. Hij is dan ook vaak kwijt en word dan gevonden op een plek waar veel kleuren zijn. 

Bij de begrafenis van Manuel was hij ook aanwezig. Tijdens de gehele deinst heeft hij gestaan en lopen zwaaien naar de kleuren van glas in lood (waar het zonlicht super mooi doorheen scheen) inclusief roepen 'ooohooooohhhhoooh' en wijzen naar z'n moeder dat ze moet kijken. 

Israël is ook dol op horloges. Mijn horloge bekijkt die dan ook het liefst dagelijks. En na 3sec kijken loopt die weer weg, weg van zijn klas en weg van de juf opzoek naar avontuur. 

Fernando 
Fernando zit bij de groep van de zwaar gehandicapten. Fernando heeft autisme en is geestelijk en lichamelijk beperkt. Wel is deze jongeman van 15jr super lenig. Het liefst ligt die geheel opgevouwen te slapen. Slapen is zijn grote hobby en dat doet die dan ook opgevouwen en al de hele dag. 

Fernando kan zelf niet eten en omdat deze groep met zwaar gehandicapter redelijk groot is geef ik hem vaak zijn lunch. Smakkend, draaiend met zijn hoofd en met zijn hand tikkend op mijn been kan ik hem dan zijn hele maaltijd voeren.

Voor Fernando heb ik een langwerpige rol gemaakt waar die mee kan slapen zodat die meer open ligt. Ik dacht eigenlijk dat het niet ging werken maar meneer slaapt niet meer zonder zijn rol. Kortom weer een geslaagd project. 

Wees niet bang, ik zal ze niet naar huis nemen maar ik zal ze wel altijd in mijn hartje koesteren.
Volgende blog staat weer vol met mijn andere avonturen! 

Liefsxx Lise 'Grandota'